Z Kuşağı’nın üstüne ne kadar düşersek düşelim, ne kadar arkadaş canlısı olursak olalım yine de bu kuşağı anlamak pek mümkün olmuyor. Çözüm odaklı teknik, taktik, psikolojik, geometrik, aritmetik ne uygularsanız uygulayın nafile.
Ama kabul etmemiz gerek ki; Z Kuşağı, 1 dakikada 4 mevsimi yaşayan, yaşatan muazzam yeteneğe sahiptirler. Aklına ilk geleni yapan ve sonunu düşünmeden hareket eden gençler, sonuç ne olursa olsun inatla bildiğini okuyor. Üzülme, utanma, vicdan vs. yok lügatlarında. Yeter ki istedikleri olsun… Dağıtmayacağı, kırmayacağı şey yok!
***
Ne yaparsak yapalım eskiye dönemeyiz, farkındayız...
Lakin eskiyi özlemek; geri kafalılık, çağa ayak uyduramamak değildir.
Merak etmeyiniz;
‘Biz eskiden çok saygılı, çok terbiyeli, çok çalışkandık.’
‘Büyüklerimizin yanında bırakın sigarayı içki içmeyi, ayaküstüne bile atmazdık!’ muhabbetlerine girmeyeceğim.
Peki, Z Kuşağı’nın bu hallerde olmasının sebebi nedir?
Sosyal medya mı?
Eğitim mi?
Ekonomi mi?
İşsizlik mi?
Arkadaş ortamı mı?
Yoksa anne-baba mı?
Z Kuşağı’nın umursamaz, tembel, saygısız, vurdumduymaz olmalarının nedenlerinin başında, ebeveynler gelmiyor mu?
Çocuk ailesinden ne görürse, ne duyarsa kapmıyor mu?
Unutmayınız, ‘Balık baştan kokar!’
***
Övünerek, ‘Şimdiki çocuklar zehir gibi Maşallah’ demiyor muyuz?
‘Hangi yüzyılda yaşıyoruz be kardeşim’ deyip dururuz ya,
O halde, ‘eski zamanlardaki çocukların ebeveynleri anne baba da, şimdikiler ne?’
Sorusu gelmez mi akıllara!
Eskiden anne-babanın bir ağırlığı, bir otoritesi vardı. Gözlerimize bakmaları yeterliydi.
Ya şimdi?
Değişen dünya ile birlikte anne-babalar da mı değişti?
Z Kuşağı’nın istilasına uğrayan dünyamızda,
‘Ebeveynler kimliğini mi kaybetti!’
Sizce gerçek sorun ne?