İnsanların var oluşunun sırrı yalnız yaşamak değil, yaşamaya değer olabilecek güzelliklere sahip olabilmektir. Hayallerimizi düşüncelerimizi var etmek için ertelemeyelim.
Şunu unutmamak gerekir ki; umutlarımızın, isteklerimizin, arzularımızın daha da güzel olabileceğine olan inancımızı kaybetmemeliyiz.
Yeter ki umutlar hiç tükenmesin.
Aynen güneşin parladığı gibi.
Beyin bunu istiyor, ama şöyle bir de etrafımıza baktığımız zaman, etrafımızda gelişen pek çok olumsuzluk görüyoruz ve umutlarımızın sanki yavaş, yavaş tükendiğini hissettiriyor bize.
Bu nasıl bir kader?
Nereye baksan gözyaşıyla dolu, umutsuzlukla dolu...
Yani şöyle bir ifade kullanırsam,
Gelecekten umudu olmayan, neyi nasıl yapmalıyım, nasıl bu kaostan kurtarmalıyım düşünceleriyle savaşmaya çalışanların hâkim olduğu bir hayat.
Eskiden daha mı mutluyduk ne?
Bazen kendi kendimize sorarız ya, ‘’Acaba çok mu bir şey istiyoruz?’’
Nedir bu başımıza gelenler?
İki yüzlü, riyakâr, zübük, entrikacı insanlar mı?
Bakın, bu yaratıklar gündüzlerimizi karanlığa, gecelerimizi ise katran karasına çevirmek için uğraşıp dursunlar.
Biz ne yapalım biliyor musunuz?
Hayat gittikçe azalma yolunda ilerliyor. Neyi erken yapmaya çalışıyorsak ona geç kalabiliriz.
Hayallerinizi gerçekleştirin, sonra pişman olursunuz.