Bir önceki yazımızda Ermeni asıllı Türk vatandaşı Hırant Dink'in öldürülmeden önce yaptığı bir konuşmadan söz ederek demiştik ki;

"Bir Türk olarak ben, soykırıma karşıyım, ırkçılığa karşıyım.

Soykırım Allahın belası bir şey.

Benim atalarım böyle bir şey yapamaz.

Çünkü ben yapmam.

Dolayısıyla, burada onurlu bir duruş vardır.

Sivas'ın köylerinden yaşlı bir amca "Oğul; seni söylediler, seni buldum ben.."

Ve devamla;

"Buraya yaşlı bir kadın geldi Fransa'dan.

Bir10 gün buralarda,dolandı durdu.

Sonra Allahın Rahmetine kavuştu.

Biz de aldık onu gömdük.

Duamızı ettik,namazımızı kıldık.

Ama öğrendik ki; bu kadın sizlerdendir.

Bize seni söylediler. Ben de seni buldum.

Bir bak araştır, adı,soyadı şudur.

Kimlerdendir? Varsa eşi, dostu, akrabası, kızı, oğlu, gelsin alsınlar.

Gerçi gömdük ama olsun, geri çıkarırız" dedi.

"Peki amca ben bakarım" deyip, Sivaslı bir abimi (Vefa ) aradım.

Adını soyadını verdim.

"O,tamam bildim..Sen şimdi karşı kaldırıma geç. Orada ufak bir kunduracı var. Ona sor. Onlar bilir. Çünkü Sivaslı'dırlar"

Gittim sordum.

"Böyle birini tanır mısınız?"

Döndü bana, dedi ki "O benim anam"

"Senin anan nerede?"

"Fransa'da yaşıyor"

"Türkiye'ye gelir mi?"

"Abi" dedi "Türkiye'ye gelir ama,İstanbul'a ve bize ya uğrar ya uğramaz. Direk bizim memlekete Sivas'a gider, doğduğu yere.

Bir 15 gününü orada geçirir. Köylülerle...

Sonra dönüşte bana, ya uğrar ya uğramaz.

"Hacı,böyle böyle" dedim.

Hüngür hüngür ağladı.

Neyse yolladım, gittiler.

Kızı ertesi gün Fransa'ya telefon etti.

 "Abi geldik. Doğru anamdır"

"Abisi merak içinde sordu

"Peki getiriyor musunuz  anamızı?"

Sözün derisini getiremedi.

Kız başladı ağlamaya;

"Abi ben getirecem de. Burada yaşlı bir amca var..."

"Hayırdır ne olmuş amcaya?"

Amcaya bir şey olduğu yok da..Diyor ki;

Biz merak ile lafa girdik;

"Amca sen ne dedin de bu kız böyle ağladı?"

Yaşlı adam cevap verdi;

"Kötü bir şey söylemedim evlat. Ona dedim ki 'anandır elbette alır gidersin. Sen bilirsin...Ama bana sorarsan burada bırak...Su çatlağını buldu. Kalsın

Bu söz beni mahvetti.

Bu ne edebiyat, bu ne dervişlik.

Anadolu insanının yüceliği, cümlelere sığmıyor doğrusu.